Appellation d’Origine Simple

 Geschiedenis:

– Op 6 mei 1919 werd de Appellation d’Origine Simple gecreëerd en gaf een wijn, mousserend of stil, of een cognac ter plaatse geproduceerd door lokale gebruiken, loyaal en constant, het recht op Appellation d’Origine Simple. Deze vermelding werd vastgelegd door de rechtbanken en vervolgens ook door wettelijke, regelgevende of gerechtelijke instanties.

– Op 22 juli 1927 werd deze wet aangevuld, waarbij met name de druivenrassen werden toegevoegd aan de definitie en de direct producerende hybriden van de benaming van oorsprong werden uitgesloten.

– Op 30 juli 1935 creëert een decreetwet inzake wijnbouw het nationale comité van oorsprongslabels (toekomstig INAO) en in artikel 21 het gecontroleerde oorsprongslabel.

– Op 3 april 1942 verbiedt, het decreet nr.991, het gebruik van de Appellation d’Origine Simple in identieke regio’s met een geregistreerde oorsprongsbenaming (van toepassing op wijnen, natuurlijke zoete wijnen en likeurwijnen).

– Op 12 december 1973 verwijdert de wet n ° 73-1097 met betrekking tot de bescherming van de oorsprongsbenamingen de Appellation d’Origine Simple door te specificeren dat de beschermde wijnen die zijn die het gecontroleerde oorsprongslabel hebben verkregen.
De wijnen die van deze vermelding profiteerden, werden verdeeld tussen AOC, VDQS en Vin de Pays.

– Op 2 juli 1990 bepaalt de wet nr. 90-558 betreffende de gecontroleerde oorsprongslabels van onbewerkte of getransformeerde landbouwproducten of levensmiddelen de volledige agro-voedingsproducten waarvan het automatisch te herkennen vermogen een naam is van gecontroleerde oorsprong voor de overblijvende afzonderlijke benamingen van oorsprong.

Appellation d’Origine Simple bleef in de overzeese departementen (DOM) bestaan ​​omdat het INAO bij de intrekking in 1973 niet gemachtigd was op deze afdelingen.