Bron Emiel Tack Het Nieuwsblad.
Artikel verschenen in HET NIEUWSBLAD op 4 april 2018

Wijn en andere drank etiketten verzamelaars ruilen via de post.

Een huis vol wijnetiketten

Al veertig jaar lang is Ruud Madou uit Lembeke op zoek naar wijnetiketten. Een niet alledaagse hobby die zijn oorsprong vond in de koksschool. “Wellicht heb ik meer dan één miljoen exemplaren in mijn kasten” vertelt de man trots.

Ruud Madou is een gepensioneerd ( 2 april ) slager en verzot op alles wat met wijnetiketten ( ook dranken ) te maken heeft. Een leven lang al is de man op zoek naar deze hebbedingetjes. “Er zit zelfs een exemplaar uit Myanmar in mijn collectie” vertelt Madou. “Het werd ter plaatse van de fles gehaald.” Het begon allemaal zo’n veertig jaar geleden toen Madou nog een broekje was. Als kind van een Oostwinkels boswachter vond moeder Madou dat haar zoon maar beenhouwer moest worden. “De mensen zullen altijd moeten eten en daar kun je je boterham wel mee verdienen was haar idee” blikt Madou terug. “Ik begon dus als leerjongen bij een slager. In het leger kwam ik in de keuken terecht en belande later door toedoen van een van mijn leerkrachten in de koksschool. In die opleiding zat een wijncursus. Eén van de opdrachten was het verzamelen van een aantal wijnetiketten om per besproken streek de cursus mooier te maken.” Madou had meteen de smaak te pakken. “Al vlug had ik er een schoendoos vol” gaat de man verder. “Daar bleef het echter niet bij. Ondertussen zijn het er vele duizenden geworden. Overal haal ik ze. Mensen komen soms wijnflessen aan mijn deur afzetten. Op de Wijnzolder in Sint-Laureins staan vijf bakken waar lege flessen in verzameld worden. Als ze vol zijn haal ik de flessen op.” Heel Madous woning staat in het teken van z’n hobby. In de kelder worden de flessen vakkundig ontdaan van hun etiket. “Ze worden gedroogd, gesorteerd, soms zelfs gestreken” zegt Madou. “Daarna worden ze netjes bijgepast in een of andere serie. Ik heb er van over heel de wereld. Helaas zijn we een uitstervend ras. Een echte club zijn wij niet ( bij ons is alles gratis ), maar verzamelaars wisselen graag hun dubbele etiketten uit. Wie mij 5000 etiketten opstuurt ( meer of minder ), krijgt er evenveel terug. We kijken dan of er geen nieuwe exemplaren tussen zitten. Het is een fantastische hobby. Ik verveel me geen minuut en eigenlijk weet ik dat ik gerust honderd jaar mag worden. Dan nog zal mijn verzamelwerk niet afgerond zijn. Mijn vrouw heeft er in al die jaren mee leren leven. Heel ons huis staat in het teken van mijn hobby. Alles werd netjes opgelijst. In geen tijd vind ik gelijk wel etiket terug. Eigenlijk is het jammer dat niet meer jonge mensen deze passie delen.” Via een zelf gemaakte website, www.wijnetiketten-verzamelen.be wil Madou meer mensen aansporen om zijn hobby met hem te delen.